شبـــیه بــــــرگ پاییزی پس از تو قســـمت بادم
خداحـــافظ ... ولی هـــرگز نخواهی رفت از یادم
خدا حافظ ... و این یعنـی: در انـدوه تو می میرم
در این تنهـــایی مطلق که می بنـــدد به زنجیـرم
و بی تو لحظـــه ای حتـی دلــــم طاقـت نمی آرد
...و بــرف نا امیـــــدی بر ســرم یکـــریز می بـــارد
چگــونه بگــذرم از عشق از دلبستگی هایـــــم؟!
چـگونه می روی با این که می دانی چه تنهایم؟!
همیشه با تو بـــودن هــای من دیری نمی پـــایـد
و بعـــد از تو ... کسی دیـگـــر به دیــدارم نمی آید
تمام لــحظه های من پــر از تکـــرار بی رحمیست
چـــگونه می توان با این همه نامـهربانی زیست؟
ببین! دل تنـگ دل تنگم و از بی حاصــــلی لبریـــز
و این را خوب می دانم که می پوسم در این پاییز
و تـــو از یـــاد خواهـــی برد تمام خاطــــــراتم را ...
و من می میــرم از تـــرس مــــلال و حســـرت فردا
هـمان فردای بی رحـمی که دلگیر است و تکراری
و لـحن پنـجره هایش غـم انگیــــــز است و دیواری
چـــرا دلواپسی ها را زچشمانـــــم نمی خوانی؟!
من از دوریت می ترسم مگــــر این را نمی دانی؟!
خدا حافظ ... تو ای همپای شب های غزل خوانی
خدا حافظ ... به پایان آمـد ایـن دیـــــدار پنهـــــانی
خدا حــافظ ... بدون تو گمان کردی که می مانم؟!!
خـــدا حافظ ... بدون من یقین دارم که می مانی...
:: بازدید از این مطلب : 741
|
امتیاز مطلب : 28
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
